آیا بچه ها باید کدنویسی مبتنی بر متن را یاد بگیرند؟

برای مدت طولانی، کدنویسی مبتنی بر متن بود. شما باید یک برنامه کامپیوتری را با استفاده از حروف، اعداد و کلمات بنویسید. به عنوان مثال، فرض کنید تصویری از یک درخت داشتید و می خواستید که آن را در جای خاصی از صفحه نمایش نشان دهید. ممکن است چیزی شبیه این بنویسید:
;tree.position (10,5)
این کد به درخت می گوید در مختصات طول 10 و عرض 5 نمایش داده شود. اگر عدد داخل پرانتز را تغییر دهید، می توانید آن را حرکت دهید. این نمونه ای از کدنویسی مبتنی بر متن است. تعداد زیادی زبان برنامه نویسی مبتنی بر متن وجود دارد که به روش های مختلف کار می کنند، اما همه آنها از حروف، اعداد و کلمات استفاده می کنند تا به درخت بگویند که چه کاری انجام دهد.
در دهه 1360، دانشگاهیان در کشورهای آمریکایی و بعضاً اروپایی شروع به آزمایش نوع جدیدی از زبان برنامه نویسی کردند . کدنویسی بصری، همانطور که معمولاً شناخته می شود، از کلمات و اعداد استفاده نمی کند. در عوض، از تصاویر و نمادها استفاده می کند. به عنوان مثال:

این ها به شما کمک می کنند تا تصور کنید یک زبان بصری چگونه است. تصاویر زیبا، واضح و شهودی هستند و کار کردن با آنها بسیار ساده تر از کدهای مبتنی بر متن است.
به طور کلی، کدنویسی بصری (که کدنویسی مبتنی بر بلوک یا برنامه نویسی بلوکی نیز نامیده می شود) برای تازه کارها عالی است، اما اگر کسی بخواهد در سطح بالاتری کدنویسی کند و آن را به عنوان یک شغل دنبال کند، در نهایت باید استفاده از یک زبان مبتنی بر متن را یاد بگیرد.
آیا بچه ها باید با کدنویسی تصویری شروع کنند؟
در بسیاری از موارد: بله.
یک زبان برنامه نویسی تصویری (برنامه نویسی بلوکی یا بلاکی) به کودک کمک می کند تا برخی از اصول اولیه کدنویسی را به روشی زیبا و آسان درک کند. آنها لازم نیست نگران به خاطر سپردن دستور نگارش (Syntax)، یا املای صحیح کلمات یا هر چیز دیگری مانند آن باشند. آنها فقط می توانند تصاویر را در جای خود رها کنند و کد را اجرا کنند و نتیجه را روی صفحه تماشا کنند.
تصاویر بیشتر از کلمات سرگرم کننده هستند. آنها واضح، جالب و دیدنی هستند. برای یک کودک، خیره شدن به دیوار متن اغلب خسته کننده و دلهره آور است. به همین دلیل است که کتابهای کودکان عکسهایی در خود دارند. احتمالاً توجه آنها را جلب میکند.
به خاطر همه این ها، اکثر بچه ها وقتی با یک زبان برنامه نویسی بصری شروع می کنند بهتر عمل می کنند. آنها می توانند از چیزی مانند اسکرچ یا آیکد استفاده کنند که به آنها اجازه می دهد بلوک های رنگارنگ را روی صفحه نمایش کامپیوتر بکشند و آن ها را در خطوط کد مرتب کنند. بچه ها حتی می توانند قبل از اینکه خواندن و نوشتن را یاد بگیرند این کار را شروع کنند.
وقتی اصول برنامه نویسی را کامل فراگرفتند، حالا می توانند به سمت یک زبان مبتنی بر متن حرکت کنند. این رایج ترین روش انجام کارها است: اصول اولیه کد را از طریق یک زبان بصری یاد بگیرید، سپس زمانی که آماده شدید به سمت متن پیش بروید.
این روشی است که ما در آیکدلرن انجام می دهیم . دورههای ما قبل از اینکه به زبانهای مبتنی بر متن مانند Python بروند با برنامه نویسی بلاکی شروع میشوند.
سخن پایانی
همانطور که قبلاً اشاره کردیم، در اکثر موارد، بهتر است با یک زبان بصری شروع کنید. هنگامی که کودکان اصول کدنویسی را یاد گرفتند و مهمتر از همه، تصمیم گرفتند که آیا آن را دوست دارند یا خیر؛ می توانند بعداً شروع به یادگیری یک زبان مبتنی بر متن کنند. این مانند یادگیری هر مهارتی است. بهتر است با چیزی سرگرم کننده و ساده مثل برنامه نویسی بلوکی شروع کنید و بعداً خودتان را درگیر پیچیدگی کنید.

درباره زهره دارابیان
من تی تی ام. تی تی در زبان گیلکی به معنای شکوفه ست. در انگلیسی کوتاه شده Teacher Technologist ست. به معنای معلم فناور یا معلمی که به تکنولوژی علاقمنده یا موضوعات تکنولوژی رو درس میده. همیشه علاقمند به یادگیری ام و همین طور یاددادن. کار من ساده کردن دنیای علم و تکنولوژی هست. برای همین اینجام می نویسم، محصولات کمک آموزشی، روش های یادگیری و دوره های آموزشی جذاب طراحی می کنم. اینجا کلاس درسی ست به وسعت همه ایران. به دنیای یادگیری با آیکد همراه با تی تی خوش اومدید!
نوشتههای بیشتر از زهره دارابیان
دیدگاهتان را بنویسید